Link tussen rouw en lichamelijke pijn

Na twee jaar zo goed als pijnvrij te zijn, voelde ik sinds drie dagen opnieuw lage rugpijn met uitstralingspijn naar mijn rechterbil.  Dit kwam geheel onverwacht en ik voelde me een beetje een oplichter want dit gebeurt precies terwijl ik een e-book schrijf over mijn pijnvrij worden.  

Maar dit is eigenlijk een perfecte gelegenheid om te delen hoe het komt dat ik nu pijn had en wat ik deed om om te gaan met de pijn.

Afgelopen jaar was een jaar vol nieuwe inzichten voor mij.  Daardoor heb ik afstand moeten nemen van mensen die ik heel lang heel graag zag maar ook mijn pleasende kant probeer ik ondertussen af te schudden.  Dat doet pijn (letterlijk en figuurlijk) en gaat gepaard met verdriet, teleurstelling en rouw.

   

Afgelopen weekend voelde ik me naast verdrietig vooral ook boos en maandag dus die rugpijn.  Ik interpreteer die boosheid als één van de fases van rouw.  Zowel ter hoogte van mijn nek als aan de lage rug had ik pijn.

Het legde me niet lam. Het was eerder vermoeiend, lastig.

  Ik wandelde, fietste 45 minuten op de hometrainer en deed yoga om mijn bekkenspieren te stretchen.

Twee dagen later had ik een ontbijtdate, donderdag een cavadate 😬 en vrijdag een wandeldate. 

Op woensdag was de rugpijn al wat rustiger geworden en door de juiste mensen op te zoeken besef ik dat er ook goede dingen zijn gekomen uit dit jaar vol confrontaties.

Omdat ik enkele maanden alleen ben geweest met mijn gedachten, heb ik kracht in mezelf gevonden die niemand anders kon geven.   Ik hoef nu geen meningen of doemdenkers meer. Of ze mogen wel komen maar ik doe er niks meer mee. 

 

Er komen nu mensen op mijn pad die zeggen: 'Ja jom! Doen!  Dat is echt iets voor u.  Ik supporter mee.  Kan ik iets doen?'

En dat voelt heeeeeerlijk.  Als een warm deken en mijn pijn verdwijnt.

   

Oh juist, de rugpijn!  Maandag liep ik krom.  De yoga-oefeningen waren vooral lachwekkend.  Die hamstrings, het blijven bij mij korte dingen.  Woensdag was de pijn zo goed als weg.  Ik heb nog erg gespannen spieren in de lage rug maar ook ter hoogte van de trapeziusspier (monnikskapspier of de hoodiespier).  Ik maak me er geen zorgen over.  En dát is het verschil met vroeger.

Het lichaam en emoties, toch iets speciaal....maar dat is 't leven ook, toch?

  

-xxx-

Els

Foto: sculptuur Vigeland Oslo